تساوی برابر گهر آنهم با اشتباه کمک داور دیدار که عبور ضربه از راه دور محمد پروین از خط دروازه پرسپولیس را ندید، می توانست خوشبینی را به اردوی این تیم بازگرداند. دلیل این ادعا، ۳۰ دقیقه ابتدایی نیمه دوم دیدار بود و حملات ترکیبی پرسپولیس که ۶ موفعیت گل برای این تیم ایجاد کرد. ولی شکست برابر صبا موجب رنگ باختن این خوشبینی بود. مشکلات پرسپولیس ریشه در سبک بازی این تیم دارد.

سیستم اولیه

پرسپولیس با سیستم ۳-۳-۴ چیدمان شده بود. بر خلاف دیدار های قبلی که این تیم را با چیدمان ۲-۳-۱-۴ می دیدیم، در این دیدار مانوئل دست به تغییر سیستم زد. استفاده از انصاری فرد بعنوان مهاجم نوک و کاظمیان و رضایی بعنوان گوش های تهاجمی در کانال راست و چپ. مشکل اول پرسپولیس در استفاده از دو گوش سرعتی در پستی بود که فضایی در اختیار آنها قرار نمی گرفت تا بتوانند از سرعت خود استفاده کنند.

به گزارش تیک تاکتیک دات کام، استفاده از مثلث آقازمانی، نوری و علی عسگر در میانه میدان، مشکل دوم پرسپولیس در سیستم ۳-۳-۴ بود. مثلث میانی در این سیستم نیازمند حداقل دو هافبک خلاق و با مهارت بالا در حفظ توپ انفرادی است که زیر فشار هافبک های حریف بتواند از توپ و مالکیت تیم خود حفاظت کند ولی آقا زمانی تقریبا در مهارت های تهاجمی زیر حد استاندارد است و علی عسگر مهارت در حرکات پا به توپ دارد و معمولا در حرکت رو به جلو، توپ از او فاصله می گیرد و این مشکل بزرگی در برابر ساختار دفاعی فشرده صبا بود و به همین دلیل ، آمار توپ های لو داده مثلث میانی پرسپولیس در نیمه اول دیدار بالاتر از حد استاندارد بود یعنی ۱۶ لو دادن توپ در ۴۵ دقیق ابتدایی دیدار.

صبا با سیستم ۱-۴-۱-۴ در زمین چیدمان شده بود ولی تبدیل سیستم این تیم پس از تغییر مالکیت بخصوص در تدارک حملات از خط دفاع این تیم ، نکته مهم صبا بود. زمانیکه توپ در اختیار مدافعین میانی صبا قرار می گرفت، مدافع چپ شماره ۱۴ (لطفی) با حرکت بدون توپ، یک کانال عرضی به جلو حرکت می کرد و تبدیل به بال چپ (left winger) صبا می شد.

بدرلو هافبک دفاعی تیم بود و نوری و صادقی هافبک های میانی بودند. کریمی در سمت چپ و ویرکوم در سمت راست قرار داشت . طهماسبی مهاجم نوک تیم بود. نکته مهم صبا تغییر سیستم تیم در فاز تهاجمی بود. حضور لطفی در کانال عرضی دوم و اضافه شدن به خط میانی همراه با حرکت مورب کریمی و ویرکوم، سیستم این تیم در فاز تهاجمی به ۱-۲-۴-۳ تبدیل می کرد.

استراتژی صبا

۴۵ دقیقه ابتدایی دیدار با برتری پرسپولیس در مالکیت بازی به پایان رسید: ۵۴ درصد برابر ۴۶ درصد. ولی موقعیت گلزنی هر دو تیم برابر در عدد صفر بود و پرسپولیس تنها یک ضربه به سمت دروازه صبا داشت. می توان گفت که برخلاف برتری پرسپولیس در مالکیت دیدار، صبای قم توانسته بود جریان دیدار را کنترل کند.

استراتژی صبا، سپردن توپ به پرسپولیس و فرم "دفاع و ضد حمله ” بود. گل محمدی از تاکتیک "پرس فضا” در یک سوم میانی زمین استفاده کرده بود. به همین دلیل ساختار دفاعی صبا در نیمه زمین خودی مستقر می شد و با ۴+۱+۴ بازیکن شکل می گرفت.

یارگیری نفر به نفر هافبک های پرسپولیس تاکتیک صبا در یک سوم میانی بود تا گزینه های نزدیک ارسال پاس مدافعین میانی پرسپولیس از بین برود. حضور ۴ هافبک صبا در برابر ۳ هافبک پرسپولیس موجب برتری صبا در اجرای این تاکتیک شده بود. مانوئل برای مقابله با این تاکتیک، یکی از مدافعین کناری پرسپولیس را آزاد کرد ولی بازهم صبا موفق بود زیرا "کانالیزه شدن تدارک حملات پرسپولیس” به شکل مناسبی اجرا می شد تا هافبک مخالف صبا به کانال مرکزی شیفت کند و برتری عددی دوباره برای این تیم در یک سوم میانی زمین ایجاد شود.

برنامه صبا در فاز تهاجمی ، رسیدن به عمق پرسپولیس بود. با توجه به عقب نگه داشتن ۳ مدافع پرسپولیس و سرعت پایین طهماسبی، برنامه تهاجمی این تیم مبتنی بر حفظ توپ طهماسبی پشت به دروازه پرسپولیس و ایجاد فرصت برای اضافه شدن ویرکوم و کریمی بود. فشار صبا از کانال کناری موجب عقب کشیدن غلام رضا رضایی تا نیمه زمین خودی می شد و به همین دلیل سیستم پرسپولیس در دفاع به ۱-۴-۱-۴ تبدیل می شد ( کاظمیان مانند رضایی عقب می امد ولی شعاع بازگشت به عقب رضای به دلیل حرکت طولی لطفی بیش از سمت مخالف بود). مشکل پرسپولیس در تبدیل سیستم در فاز تهاجمی بود و دور شدن رضایی از مهاجم نوک و باکس صبای قم.

تغییرات پرسپولیس

شروع نیمه دوم با دو تغییر در تیم پرسپولیس همراه بود. اولین تغییر چیدمان ۲-۳-۱-۴ پرسپولیس بود. بازگشت به ۲-۴-۴ لوزی با حضور مهدوی کیا در راست، نوری در چپ و کریمی در راس لوزی و قرار گرفتن رضایی در کنار انصاری فرد.

تغییر دوم در تبدیل سیستم تیم در فاز تهاجمی و حضور همزمان مدافعین کناری پرسپولیس در فاز تهاجمی بود. فشنگچی و ماهینی در فاز تهاجمی، با حرکت طولی در کانال عرضی سوم قرار می گرفتند تا پرسپولیس با زوج سازی در کانال های کناری بتواند موقعیت گلزنی ایجاد نماید.

سیستم پرسپولیس و فرم بازی این تیم در نیمه دوم مطابق خواسته کادر فنی صبا بود. هافبک های کناری صبا در فاز تدافعی به عقب حرکت می کردند و مانع ایجاد برتری عددی پرسپولیس در کانال کناری می شدند. ۴ ضد حمله صبا پس از توپگیری در کانال های کناری آغاز شده بود. ۳ توپگیری در کانال چپ صبا و ۱ توپگیری در کانال راست.

دو مدافع میانی پرسپولیس در برابر تک مهاجم صبا قرار داشتند و مشکل از زمان ورود مهاجم سرعتی صبا به زمین شروع شد. دو گل از عمق دفاع پرسپولیس به ثمر رسید ولی تنها یک گل توسط داور تایید شد.

راه حل پرسپولیس

تصویر گل اول صبای قم بیانگر مشکل بزرگ پرسپولیس است. رقبای پرسپولیس در استادیوم آزادی از استراتژی دفاع و ضد حمله استفاده می کنند و ساختار دفاعی تیم را در نیمه زمین خودی مستقر می کنند. این تاکتیک به معنای "به حداقل رسیدن فضا” برای پرسپولیس در فاز تهاجمی است. شماتیک پاسهای حسینی و بنگر بیانگر این موضوع است که پرسپولیس در گام اول تدارک حملات دچار مشکل می شود و نمی توان خط اول ساختار تدافعی حریف را از جریان بازی خارج کند و توپ را به فضای پشت این خط برساند.

مشکل دوم در حفظ توپ در نیمه زمین حریف است. پرسپولیس نیازمند هافبک هایی با مهارت بالا در حفط توپ انفرادی در مرحله اول و سپس گردش توپ در عرض زمین حریف است.

مشکل سوم پرسپولیس، شکل نا منظم این تیم در فاز تهاجمی است . دفاع کردن از زمانی شروع می شود که تیم در فاز تهاجمی است و باید با ساختار مناسبی در زمین مستقر شود و حمایت در حملات از عقب صورت بگیرد تا پس از تغییر مالکیت توپ، احتمال ضد حملات حریف به حداقل برسد.

مشکل پرسپولیس را می توان در آمادگی جسمانی پایین این تیم دانست، در ترس از شکست و البته عدم شناخت مانوئل از بازیکنان این تیم و شرایط فوتبال ایران.