ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﯾﻨﺪﻩ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼ ﺩﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ، ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺮﺡﻫﺎﯼ ﻋﻤﺮﺍﻧﯽ ﺣﻮﺯﻩﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺤﺎﻅ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﯿﺪ ﺷﺮﯾﻒ ﺣﺴﯿﻨﯽ - ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻫﻮﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ - ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ : » ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺣﻖ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﺎﻝ92 ﺿﺎﯾﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ 93 ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻢ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻇﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ 93 ﻭ ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺁﺏ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻫﯿﺄﺕ ﺭﺋﯿﺴﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ «. ﻭﯼ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ 93 ﻭ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺭﺩﯾﻒ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺳﺮﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﻭﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺠﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﺮﺝ ﻋﺒﺪﯼ -ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺧﺮﻡﺁﺑﺎﺩ - ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : » ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﺎﺩﻩ 180 ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﻨﺠﻢ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺩﻭ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ 220 ﻫﺰﺍﺭ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﺗﻮﻣﺎﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ 4000 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﯿﻔﺘﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺣﻖ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻋﺪﻭﻝ ﮐﻨﯿﻢ . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺻﻼﺡ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﻠﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ . ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﺘﻘﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ «. ﻋﺒﺪﺍﻟﻮﺣﯿﺪ ﻓﯿﺎﺿﯽ -ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩﺁﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ - ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻪ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﺎﻝ 93 ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : » ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﻬﻢ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ «. * ﭘﺎﺳﺦ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ، ﻣﺤﻤﺪﺑﺎﻗﺮ ﻧﻮﺑﺨﺖ -ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ - ﺍﺯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ » ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﯽ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﮐﯿﺴﻪﺍﯼ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﭘُﺮﮐﻨﺪ «. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺟﺪﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﯿﺎﺕ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪﯼﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ . ﻧﻮﺑﺨﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺭﺁﻣﺪﯼ ﺩﻭﻟﺖ، ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﺡﻫﺎﯼ ﻋﻤﺮﺍﻧﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ، ﻗﺎﻧﻊﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻃﺮﺡﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺳﺎﻝ 1393 ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺩﻫﺪ . ﺍﺯ ﻇﻮﺍﻫﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪﺭﯾﺰﺍﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺵ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪﺑﻨﺪﯼ ﻃﺮﺡﻫﺎﯼ ﻋﻤﺮﺍﻧﯽ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺵ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﻮﺩ . ﻃﺒﻖ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﻪ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ، ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ، ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﻫﺎ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻋﻤﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﺮﻭﮊﻩ، ﺣﯿﺎﺗﯽﺗﺮ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ، ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩﺟﻪﻧﻮﯾﺲ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺤﺮﻭﻡ، ﺍﻃﻼﻋﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻸ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺯﻭﺍﺋﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻫﻢ ﻋﺎﺭﺽ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﯿﺘﯿﻨﮓﻫﺎﯼ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﻣﺸﺎﯾﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻭﺭﺩ، ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺷﺪﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻮﺩﺟﻪﺭﯾﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﺸﻮﺭ، ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺭﯾﺸﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﺍﺧﯿﺮ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺑﺎ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﻮﺩﺟﻪﺭﯾﺰﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪﻥ ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺗﻤﺮﮐﺰﮔﺮﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﺟﻪﺭﯾﺰﯼ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺩﻭﻟﺖ ﻓﻌﻠﯽ، ﺳﻔﺮﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺰﺋﯿﺎﺕ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ 1393 ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﺸﻮﺭ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺝ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻻﯾﺤﻪ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺭﺍ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ.


:: موضوعات مرتبط: اخبار سیاسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 420